kraniosakralna terapija
Šta je kraniosakralna terapija, kako delu i koji su efekti kraniosakralne terapije
To je nežna, neinvazivna i efikasna metoda manuelnog lečenja, vrlo pogodna za bebe i decu kao i za odrasle. Dobila je ime po kranio (cranium-lobanja) i sakrum (sacrum-trtična kost), a ovom terapijom se procenjuje stanje anatomskih komponenti glave (čula), pre svega kostiju lobanje i balans tecnosti likvora; ona je preventivnog i korektivnog karaktera.
Reč je metodama vrlo suptilnog i laganog pritiska na kicmi i glavi s ciljem dovođenja nervnog sistema u harmoniju
Laganim dodirima i pritiscima se pokušava uticati na kraniospinalnu tečnost, likvor, koja može biti uklještena u kičmenom stubu zbog raznih trauma izazvanih padom, incidentom u saobracaju ili zbog opšte živčane napetosti.
Ovom terapijom suženja živčanih prolaza mogu se ublažiti, protok likvora poboljšati, a koštane strukture dovesti u pravilan položaj.
Dr. John Upledger, koji je usavršio ovu metodu, primetio je lagane pokrete moždanih membrana i nazvao ih kranio-sakralnim disanjem. Kranio-sakralna terapija zasniva se na pretpostavci da se kosti lobanje mogu pomerati, što je suprotno važećim klasicnim učenjima u anatomiji.
Ova je terapija dobila ime po kostima koje zajedno s kičmom okružuju živce, dakle kostima lobanje (cranium) i trtice (sacruma). Mozak i koštana srž prekriveni su zaštitnim membranama koje stvaraju jedinstveni “omotač” kojom protiče cerebrospinalna tekčnost, koja se proizvodi i reapsorbuje u lobanji.
Tako se stvara ritam koji se širi celim telom poputtalasa od glave,lobanje kroz kičmu do perifernih delova tijela.
Psihološki i emocionalni aspekti problema
Krenuvši od pretpostavke da mozak i kičmena moždina regulišu pokrete i telesne funkcije, probavni sistem, disanje, kardiovaskularni sistem, ritam sna i budnosti, sekreciju hormona i sl., terapeuti ove metode laganim manipulacijama mogu uticati na opšte psihofizičko zdravlje.
Osteopate tokom edukacije razvijaju osetljivost dodira kako bi mogli osetiti minimalne pokrete u telu ovog “ritma disanja” te percepciju malih, jedva primetnih signala koji izražavaju ono što se događa u unutrašnjim psiho somatsko emocionalnim strukturama pacijenta.
Svaka životna situacija deluje na kranio-sakralni ritam stvarajući u njemu asimetrije, restrikcije i promene. Zato osteopate ne deluju samo na mišićno-koštane elemente već rade i na psihološkom i emotivnom aspektu problema.
Iako ova terapija može delovati na veliki niz poremećaja, najučinkovitijom se pokazala kod migrena, bolova u vratu i kičmi, teškoćama u neuro-motornim funkcijama, a svakako kod različite vrste stresova.